Maaike en Lenneke – een vriendschap voor het leven

De heilige twee

In mavo 2 raken ze bij godsdienstles aan de praat. Blonde haren, bruine ogen, een naveltruitje en altijd de ogen open voor leuke jongens. De heilige leer uit de godsdienstles wordt dan ook niet bepaald de rode draad van deze vriendschap: het leven wordt geleefd, gevierd en soms ook even uitgespuugd. De vriendschap wordt al gauw heel hecht en vormt tot op de dag van vandaag de rode draad in het leven van deze vrouwen.

Strak in de lak

Een vriendschap van ‘alles samen doen’: Lenneke komt uit Hazerswoude-Rijndijk en haalt Maaike ’s ochtends van het Waardeiland op, om dan samen naar school te gaan. Het duurt altijd nog even voordat Maaike klaar is met haar kuif, maar Lenneke heeft die van haar al strak in de lak en kletst ondertussen gezellig met de moeder van Maaike.

Na schooltijd even naar de stad om bij Steps allebei hetzelfde truitje te kopen en zo’n vier dagen per week slapen ze ook bij elkaar. Gewoon in het eenpersoonsbed, de één met de voeten aan het voeteinde, de ander met de voeten aan het hoofdeinde. ‘Ik werd altijd wakker met jouw tenen in mijn neus!’ Als ze niet bij elkaar zijn, hangen ze aan de telefoon. Zo’n grote witte, met een antenne. Lenneke noemt nog feilloos het oude telefoonnummer van Maaike op.

Het zijn twee mooie meiden, extra benadrukt met een donker randje lipliner en lichte lippenstift. Met regelmaat doen ze zelf een scheutje waterstofperoxide door het haar en wat staat dat toch goed bij een bomberjack. Het duurt dan ook niet lang voordat op een klassenfeest de eerste zoen met een jongen zich aandient. En wat is er leuker dan hier samen eindeloos over napraten, stiekem met een sigaretje op het balkon.

Een onsje belegen en Apfelkorn

De eerste bijbaan is bij dezelfde winkel: de Garantmarkt in Leiden. Maaike weegt onsjes belegen kaas af en Lenneke doet de kassa. Het verdiende geld wordt weer uitgegeven met uitgaan, zo vaak als maar kan. Op de Rapido met Body Glove sticker rijden ze naar de UB, de Casa Cara in Katwijk of de Route 44 in Wassenaar. Ook favoriet: bij Saint Tropez in Oud Ade is het van 21.00 – 22.00 uur happy hour, optimistisch gaat de Passoa jus en Apfelkorn dan ook in dubbele hoeveelheid naar binnen. Later worden de Leidse Stampa en Cityhall weer plekken waar ze graag komen.

Verliefdheden worden vriendjes, dan weer kort en soms voor wat langere tijd. Als Lenneke verkering krijgt moet de aandacht verdeeld worden, maar daar blijkt de vriendschap tegen bestand.

Cup-a-Soup en Benidorm

Ondertussen halen beiden netjes hun mavo diploma en beginnen bij het Holtlant college aan de opleiding voor verzorgende. Ze worden nog niet echt warm van de lesstof en weten in ieder geval: we willen niet de kraamzorg in en ook geen oude mannen wassen. Hoe je een roux maakt, is dan toch wel weer handig om te weten. Voor thuis dan, op vakantie worden er geen sausjes gemaakt. In Benidorm worden ze in zee gefotografeerd voor een reportage en belanden gebruind, slank en blond op de voorpagina van de Revue. Een diner slaan ze netjes af en eten ’s avonds heerlijke crackers met Cup-a-Soup.

Het mooiste beroep wat er is

In 1999 starten ze met de verpleegkunde opleiding bij het LUMC en daar komt de omschakeling van een ietwat ongeïnteresseerde puber naar echt in je rol komen. Het klinisch redeneren interesseert ze enorm en op verschillende afdelingen doen ze ervaring op. Even werken ze allebei op een andere afdeling, Maaike op de thorax chirurgie en Lenneke op de neuro chirurgie. Zoals de geschiedenis van deze vriendschap al verraad, voegen ze zich natuurlijk al gauw weer samen en werken ze lange tijd samen. ‘Dit is het mooiste beroep wat er is’ zegt Lenneke. Maaike voegt eraan toe dat Lenneke ook echt een goed hart heeft voor haar patiënten.

Inmiddels hebben beiden ook een serieuze relatie. Lenneke woont samen in Katwijk en Maaike koopt een appartement. Nog steeds is de vriendschap hecht en vlechten ze zich weer in de wederzijdse vriendengroepen.

Verdriet en warme herinneringen

En dan wordt de moeder van Maaike ziek. Heel ziek. Een verdriet wat niet alleen Maaike raakt, maar ook Lenneke. ‘Het voelde of mijn moeder dood ging’. Lenneke is de steun en toeverlaat van Maaike en samen verzorgen ze haar, totdat ze overlijd. Een indrukwekkende periode, die Maaike graag aanvult met de warme en vrolijke herinneringen die er ook zijn – werkelijk iedereen was welkom bij haar moeder namelijk. De glazenwasser werd aan de keukentafel uitgenodigd voor koffie en ’s avonds laat was de kamer vaak nog gevuld met gezelligheid en Hazes.

Elke donderdagavond is er kaartavond aan diezelfde keukentafel. Maaike, Lenneke, moeder en oma spelen eenentwintigen, met een wijntje op tafel en Marco Borsato of 3T uit de speakers. Het gaat wel ergens om: er wordt geld ingezet en de winst gaat in een pot – waar ze dan weer gezellig samen van uit eten gaan. En ja, er waren ook pittige discussies. Maaike ging als tiener stevig tegen haar moeder in, maar het kwam altijd weer goed.

Een gouden tijd

Zoals zoveel gebeurtenissen in deze vriendschap bijna synchroon lopen, verbreken beiden in dezelfde periode hun relatie. Ze zijn dan 23 jaar. Maaike behoudt haar appartement in de Merenwijk en Lenneke trekt met haar cavia’s bij haar in. Dat gaat als vanzelf, het hoeft niet overlegd. ‘Dat deden we gewoon.’ Er breekt een gouden tijd aan. Beiden vrijgezel, een eigen huis, andijviestamppot, een kerstboom die lijkt op een treurwilg en samen in het tweepersoonsbed.

Het leven als vrijgezel is heerlijk, maar natuurlijk verschijnen de mannen weer aan de horizon: Martin meldt zich in het ziekenhuisbed. Maaike klauwt zich nog even vast aan de fijne status als single, maar laat dan toch de liefde opbloeien. Enige tijd later ontmoet Lenneke ook iemand: Arne. Niet ín een ziekenhuisbed, maar samen staan ze áán het bed. Bij het tillen van een patiënt houdt hij nét wat te lang haar hand vast en ook hier bloeit wat moois op.

Je verwacht het niet, maar in 2011 zijn ze tegelijk zwanger. Lenneke heeft er wat langer op moeten wachten dan Maaike, maar de timing is weer subliem. In september wordt Sammy geboren en in december Evi. Twee jaar later komen ook Jip en Maud ter wereld.

‘Ik kwam daar zo graag’

In 2015 herhaalt een stukje geschiedenis zich en overlijdt ook de moeder van Lenneke. Helaas heeft ze vanaf haar achttiende al niet meer de warme band met haar moeder die ze vroeger had. De gezondheid van haar moeder gaat dan steeds verder achteruit en het contact wordt minder en minder. Maaike heeft hele fijne herinneringen aan de moeder van Lenneke, ze kreeg veel liefde van haar in de goede jaren. ‘Ik kwam daar zo graag!’ Het was er altijd gezellig en er was reuring, voor haar als enig kind een hele andere gezinssituatie.

Nu Maaike en Lenneke zelf in de rol van moeder zijn, vult het leven zich nog meer als vanzelf. De agenda’s zijn vol en soms klotst het tegen de randjes. Lenneke krijgt veel te dragen in de familiesfeer. Het contact heeft niet meer de frequentie uit de tijd van de bomberjacks, maar de connectie is onverminderd sterk. Een onvoorwaardelijke vriendschap. En dat terwijl Lenneke al haar belminuten al voor haar twintigste heeft opgemaakt, ze pakt nu niet graag de telefoon meer.

Niet verwacht

Waar Maaike fantaseert over een nabije toekomst van samen weekendjes weg zonder kinderen – ontdekt Lenneke in 2021 dat ze weer zwanger is. Niet verwacht, niet gepland. Maaike is zo eerlijk om haar zorg wel uit te spreken. ‘Je krijgt net wat meer tijd voor jezelf, kun je dit er wel bij hebben?’ Lenneke kiest ervoor dit meisje bij zich te houden en in september wordt Miesje geboren. En ja, het is pittig. En ja, ze houdt met heel haar hart van haar.

De enige van het gezin van Dijk

Van wie Maaike ook zoveel houdt – dat is haar vader. Alhoewel hij een heel ander leven is gaan leiden met zijn nieuwe partner Marga, blijft ze natuurlijk stapelgek op hem. De gezondheidsproblemen die hij in 2022 krijgt, blijken helaas een voorbode te zijn voor dat wat je nog niet wilt. Het gaat steeds slechter met hem en dan gaat het hard. Maaike verzorgt hem tot het allerlaatste en is dan ineens de enige van het gezin van Dijk.

Een nieuw hoofdstuk

Het maakt haar sentimenteler en heel bewust koestert ze wie ze wel nog om zich heen heeft. Ze ziet de tijd van nu als een nieuwe hoofdstuk in haar leven: het begon als kind in het ouderlijk gezin, na de dood van haar moeder is ze haar eigen leven gaan opbouwen en nu is er het hoofdstuk waarin ook haar vader er niet meer is. In al deze hoofdstukken is er één rode draad: Lenneke. Samen kunnen ze vooruit kijken en gaan de hoofdstukken aan, die er nog komen.

Lenneke en Maaike. Maaike en Lenneke. Scheet. Witte wijn. Kletsen tot je stembanden niet meer kunnen. Lachen op een volume wat eigenlijk écht niet kan. Terugkijken op de rafelrandjes en franje van het leven, verbonden door het leven en proostend op het leven.