Anne Tetteroo – dansend van binnen naar buiten
Sereen, door het mooie muzieknummer wat aanstaat. Door de rust die Anne uitstraalt. Zachtaardig, een woord wat bij haar past. En tegelijkertijd – zo scherpzinnig om precies op te merken dat er een laagje dieper wat speelt. Een blik die uitnodigt om je te uiten.
Want uiten, dat is waar het over gaat in de training en coaching van Anne. Het uiten van emoties en gedachten. Losmaken en loslaten van dat wat van binnen vast zit. Via creatieve expressie, voorbij verstand en woorden.
Door bijvoorbeeld te gaan schilderen ‘passeer je de mind en maak je contact met je onderbewuste’, vertelt Anne. ‘Met je hoofd kun je alles rechtbreien en daarmee besluiten het binnen te houden.’ Bij Anne schilder je een veilig paadje van binnen naar buiten. Het paadje van uiten.
En wat kun je de kracht van uiten intens voelen, als je ook het inhouden kent. Waar de pauw van ecoline, trots aan de muur in het ouderlijk huis, nog herinnert aan de kleine, onbezorgde Anne – raakt ze als tienermeisje haar kleur kwijt. Verscholen in haar capuchontrui vertelt ze niemand over het misbruik wat ze thuis meemaakt.
Totdat ze 18 jaar is en zich wel uitspreekt. Het muurtje van inhouden wordt steen voor steen afgebroken. Ze zoekt coaching, vrije dansexpressie en trajecten voor persoonlijke ontwikkeling op – waar ze vaak de jongste van de groep is. Zo staat ze met 21 jaar al in haar eerste familieopstelling.
In die opstelling wordt een zaadje geplant: ‘Hier wil ik later iets mee.’ En of ze hier iets mee is gaan doen. Inmiddels begeleidt ze zelf opstellingen en geeft ze de training ‘Werken met opstellingen’. Anne vertelt: ‘Er wordt zoveel doorgegeven vanuit je geschiedenis. Welke overtuigingen heb je meegekregen? En dienen die jou nog?’ Iets wat haar zelf duidelijk niet meer diende, is het inhouden.
En ja, het inhouden werd ongetwijfeld vanuit een goede intentie doorgegeven: ‘Beter een kaars aan te steken, dan over de duisternis te klagen’, schreef haar oma in 1979 op voor de ouders van Anne, net getrouwd. Voor Anne is deze zin veelzeggend – en heeft ze besloten het anders te gaan doen.
Door het uiten komt ze tot bloei en voelt het leven lichter. Wat nog een extra boost krijgt als ze de wetenschap verruilt voor de Kunstacademie – een shift van hoofd naar hart. Aan de muur hangen twee van haar kleurige werken uit die tijd, die op een vrije manier zijn gecreëerd: met handen vol verf, een glasplaat en stromend water. ‘Beweging binnen de beperking’.
Als Anne muziek hoort, kan ze niet stil blijven zitten. Het geeft haar zoveel plezier! Dansen zonder plan, op gevoel bewegen – het zorgt voor een shift van hoofd naar lijf. Voelen in plaats van denken.
Uiten en delen. Via welk paadje dan ook, het kan buiten de comfortzone voelen. Zo ook voor Anne, op het gevoelige onderwerp van misbruik. Er is loyaliteit en respect naar het gezin, maar ook: ‘Zolang ik het geheim hou, kan ik anderen niet verder helpen.’
Het uiten krijgt een extra randje als haar moeder overlijdt, Anne is dan 29 jaar. Denkend aan die laatste dagen, waarin ze ’s nachts bij haar sliep, vertelt Anne over haar manier van rouwen en herdenken. Het allerbelangrijkste: ‘Maak er bewust tijd voor, anders gaat het vastzitten in je lijf.’ En ook: verdrietig kunnen zijn waar de kinderen bij zijn, en dit dan uitleggen. In de natuur zijn, een vlinder opmerken – als herinnering aan haar moeder.
Anne staat open voor wat zich aandient en voelt zich compleet en blij als dingen samen vallen, als het ‘klopt’. Aan iemand denken, die haar vervolgens ‘toevallig’ opbelt. Vlak voor het gesprek over dit portret een muzieknummer horen, waarin ze heel bewust het woord ‘shine’ hoort. Het is tijd om te uiten, te shinen! Deze synchroniciteit is als een kompas voor Anne.
‘Met de paadjes die je zelf gelopen hebt, kun je een ander begeleiden op haar pad.’ En dat is precies wat ze nu aan het doen is. De training ‘Uit jezelf’ is haar parel. Er komt verf bij kijken, klank, dans, beweging en natuurlijk die bak met krijtjes. ‘Ik vind het super mooi als mensen tot bloei komen.’ zegt Anne. En daar is expressie een middel voor.
De combinatie van systemisch werk en expressie is bevrijdend voor haar geweest en dat geeft ze nu door vanuit haar atelier. Kleur, familielijnen, dans – het is er allemaal. Anne is daar. Voor jou, op jouw paadje.
